‘Pianoles, of wat de piano mij leerde’ - Justus van Oel 

‘Pianoles, of wat de piano mij leerde’. Geschreven en gespeeld (ook op de piano) door Justus van Oel. Duur rond de 60 minuten. Past en werkt ook in huiskamers! Zeker is dat mensen - aan het eind - wel eens een traantje laten. Zeker is ook dat ze - regelmatig - moeten lachen. Het is een persoonlijk verhaal over een levenslange obsessie om -ooit- heel erg goed piano te spelen. En daarmee een verslag van de zoektocht naar het ‘grote waarom’- je hoeft het tenslotte niet te doen, piano spelen. Vandaar enig therapeutisch zelfonderzoek, zeg maar. Tegelijkertijd is het vrolijk, geestig en bij vlagen zelfs lichtvoetig. Het leven is niet grijs, het is weleens zwart, maar op andere momenten juist zonnig en helder. Ook leert het publiek, en passant, dingen over klassieke muziek. Justus is ooit opgeleid aan het conservatorium als muziekleraar. De reclame en het cabaret, later, voorkwamen dat hij voor de klas belandde. Publieksreacxtie: ‘Ontroerend’ ‘Etude van de ziel’ ‘Echt theater’ ’Toen je dát zei, voelde ik het in mijn eigen buik’.  

Contact: justusvanoel@gmail.com  

Regie: Bert Wagenaar van Krefeld  

Ontwerp en uitvoering beeld: Melvin Keijzer.